زهره رافضی؛ مسیح جانی
چکیده
مقدمه: کووید-19 (COVID-19) یک بیماری بسیار عفونی است که به سرعت در سراسر جهان در حال انتشار است. یکی از اقداماتی که از روزهای اول همه‌گیری برای جلوگیری از انتشار بیشتر ویروس توصیه شده است، رعایت پروتکل‌های بهداشتی است. علی‌رغم توصیه‌های مکرر، هنوز هم بخش قابل توجهی از افراد ضمن داشتن قصد رعایت پروتکل‌ها، در رعایت کردن آنها دچار مشکل هستند. ...
بیشتر
مقدمه: کووید-19 (COVID-19) یک بیماری بسیار عفونی است که به سرعت در سراسر جهان در حال انتشار است. یکی از اقداماتی که از روزهای اول همه‌گیری برای جلوگیری از انتشار بیشتر ویروس توصیه شده است، رعایت پروتکل‌های بهداشتی است. علی‌رغم توصیه‌های مکرر، هنوز هم بخش قابل توجهی از افراد ضمن داشتن قصد رعایت پروتکل‌ها، در رعایت کردن آنها دچار مشکل هستند. پژوهش حاضر با هدف تبیین شکاف بین قصد-رفتار در رعایت پروتکل‌های بهداشتی ویروس کرونا بر اساس متغیرهای خودکنترلی‌صفتی و کارکردهای اجرایی طراحی شده است. روش: روش پژوهش حاضر علی- مقایسه‌ای بود و جامعه آماری آن افراد بزرگسالی بودند که به اینترنت دسترسی داشتند. نمونه این پژوهش شامل 60 نفر از بزرگسالانی بودند که بر اساس روش نمونه‌گیری در دسترس و معیارهای ورود انتخاب شدند و پس از همتاسازی در دو گروه با شکاف-قصد بالا و پایین جایگزین شدند . شرکت کنندگان این پژوهش به پرسشنامه‌های خود کنترلی تانجی (2004) و آزمون‌های دسته‌بندی کارت‌های ویسکانسین (1948)، برو نرو (2002) و حافظه فعال ان بک (1958) و پرسشنامه محقق ساخته شکاف قصد-رفتار پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون یومن ویتنی و آزمون استقلال (کای دو) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین این دو گروه از نظر صفت خودکنترلی تفاوت معناداری وجودندارند، اما از نظر کارکردهای اجرایی تفاوت معناداری وجود داشت (P=0.05). نتیجه‌گیری: در مجموع می‌توان چنین نتیجه گرفت که کارکردهای اجرایی در تبدیل قصد افراد به رفتار نقش اساسی ایفا می‌کند.
